Europa Wschodnia Ukraina Moldawia Rumunia

[TOM]

Ilośc dokumentów do załatwienia porażająca, dopiero przy czymś takim docenia sie ruch bezpaszportowy

[marco]

po kilku godzinach stania na granicy jesteśmy w Naddniestrzu, straciliśmy dużo czasu na szczęście po drodze do Tiraspolu nie ma
żadnych miejscowości które były warte zobaczenia (według mapy) więc ruszamy



oczywiście tyle co ruszyliśmy zaraz zaczął padać deszcz, stanęliśmy na poboczu i założyliśmy przeciwdeszczówki bo zapowiadało się na długie lanie















jak się okazało to bardzo szybko od granicy dojechaliśmy do stolicy Naddniestrza (jakieś 40km)

stanęliśmy się przed pomnikiem Tiraspol







pierwsze co zrobiliśmy to rozbieraliśmy przeciwdeszczówki bo jak się okazało to pogoda szybko się wyklarowała








przy pomniku każdy standardowo zrobił sobie zdjęcie

















i tak wjechaliśmy przez Milicyjne rogatki do Tiraspolu















na rogatkach miasta są posterunki wojskowe jak by byli w stanie jakiegoś konfliktu, ale można przejechać spokojnie i nie zatrzymują pełnią raczej rolę strażników miasta













miasto generalnie wygląda jak opuszczone, dookoła same blokowiska i wszystko w kolorach szarości, tak jak u nas 30 lat temu
na się wrażenie ze czas się zatrzymał a raczej nawet nie ruszył...























nie zatrzymywaliśmy się nawet bo po drodze nie było co oglądać więc pojechaliśmy prosto w kierunku Kiszyniowa stolicy Mołdawii
ale to oznaczało kolejne przejście graniczne Naddniestrze-Mołdawia


jadąc do granicy nie ma już praktycznie żadnych miast tylko same wsie







jak na tamte warunki to policja miała dość szybki sprzęt Golfa III do pogoni za Zaporożcem czy Kamazem








w pewnym momencie pojawiła się wioska z cerkwią więc jak to u nas gdzie jest kościół tam musi być też inne życie








zauważyłem rynek i postanowiłem zajrzeć co tam jest ...








po wejściu oczom ukazał się Vladimir Ilyich Lenin na samym środku placu, i nic więcej...









chwile później zeszło się kilku miejscowych więc postanowiliśmy ruszać dalej żeby nie prowokować


po przejechaniu kilkunastu kilometrów dojechaliśmy do granicy, pierwsze co pomyślałem tym razem to ile kwitów będzie do wypisania i jak długo potrwa wyjazd z Naddniestrza skoro poprzednio było to około 5h











na granicy oczywiście postanowiłem nie wyłączać kamery jak zawsze, nagle nie wiadomo skąd pojawiło się przy nas mnóstwo ludzi w różnych mundurach
każdy coś sprawdzał i przeglądał te nasze kwity a przypominam że każdy miał po pięć różnych kartek i karteczek

nawet nie wiem kiedy i kazali mi jechać dalej, jakoś szybko poszło sobie myślę...























pojechałem kawałek dalej a tam zatrzymał mnie chyba Milicjant Naddniestrzański i znów oglądał kilka dokumentów i paszport po czym kazał iść z paszportem bo biura (buda na przeciw) dam dostałem pieczątkę wyjazdową i tak opuściliśmy Naddniestrze ale byliśmy w pasie niczyim i jechaliśmy na granicę Mołdawii













całość przeszła zdumiewająco szybko, prawie jak ruch bezpaszportowy

ruszyliśmy na stronę Mołdawii










myślę sobie no to lux teraz to już z górki i szybko pójdzie ale...


nic bardziej mylnego, tym razem nic nie wypisujemy ale musimy zostać sprawdzeni przez władze Mołdawii z paszportami i dokonać tzw. opłaty klimatycznej za wjazd do Mołdawii
całość trwa około godziny więc nie jest tak źle

na granicy nie ma żadnych szlabanów tak jakby wiedzieli ze jak ktoś już przejedzie Naddniestrze to w Mołdawii już nie ma co uciekać bo tam jest ta 'żelazna kurtyna' dziwne te przejście trochę.
Nikt nikogo o nic nie pyta i wszystko dzieje się w spokojnym tonie.


















dostajemy komendę że możemy jechać, nikt nic nam nie zabrał z tych dokumentów które dostaliśmy w Naddniestrzu a dodatkowo przy wjeździe do Mołdawii dostajemy następny kwitek, dziś już wiem ze na te granice trzeba mieć oddzielną teczkę na dokumenty żeby to ogarnąć...




zaraz za granicą stajemy przy restauracji, fajne miejsce cywilizowane tam jemy obiadokolację chwilę odpoczywamy i jedziemy dalej na Kiszyniów
























tam tez poznałem gościa z Kiszyniowa który ma serwis motocyklowy i proponuje pomoc w razie czego. Wymieniam się z nim telefonami daję mu MFkę i ruszamy bo zaczyna zachodzić słońce








jedziemy kilkanaście km i dojeżdżamy do stolicy Mołdawii Kiszyniowa
wita nas ogromny znak przy którym robimy zdjęcia







oczywiście flaga ma osobne zdjęcie















w pewnym momencie dojeżdżamy do bram Kiszyniowa , miejsca które jest harakterystyczna dla miasta dwa budynki tworzą wrota miasta
















jadąc dalej przez miasto (piękne miasto zupełnie inne niż Tiraspol) dojeżdżamy do stadionu gdzie za dwa dni Polska reperezentacja zagra z Mołdawią mecz eliminacji mistrzostw Świata






kiedy my robiliśmy zdjęcia to obserwował nas stróż stadionu, chwilę z nim zagadałem i gość nas wpuścił ! na stadion gdzie mogliśmy podejść do trawy i na trybuny, oczywiście wykorzystaliśmy to i również tam robiliśmy zdjęcia (dodam bo sam nie mam )



poruszając się po mieście widać że jest stolicą wszystko czyste i europejskie i nagle czujesz się jak w Warszawie.










pojeździliśmy po Kiszyniowie wieczorem i można powiedzieć ze miasto warte zobaczenia i zostania na 2 dni bo jest co zobaczyć.
Żałuję że byliśmy tak późno i nie mieliśmy okazji poznać klimatu tego miasta więc może kiedyś ...


z Kiszyniowa pojechaliśmy dalej szukając miejsca do spania, niestety po wyjeździe z miasta nie było żadnej infrastruktury motel/hotel gdzie można było stanąć, tam nie ma niczego oprócz lasów...
jadąc tak przed siebie w poszukiwaniach nagle ukazał się parking (coś w stylu parkplatz) ale bez żadnych wysepek zieleni tylko sam asfalt. Było to w górach więc wilgotność z minuty na minutę wzrastała.







chwilę tam staliśmy i zaczęło się nerwowo bo część ekipy miała już dość jazdy i chciała się zatrzymać co było zrozumiałe.
W czasie kiedy w zasadzie nie wiedzieliśmy co robić constantine idąc gdzieś pod wzniesienie zauważył że jest tam jakaś polana, a raczej ściernisko.
Zszedł na dół i powiedział ze tam jest dobre miejsce na namioty więc część chłopaków zabrała latarki i poszła sprawdzić. Consti w tym czasie siadł na swój motor i ruszył w górę a ze były spore koleiny zrobione przez traktor to puścił glebę, motor sie przechylił i klac...


Tusiek i viadro widząc ze leży zabrali się za stawianie maszyny, na szczęście nic się nie stało










ja jak to ja wszędzie z aparatem uwieczniam zdarzenie... jak zawsze



potem każdy powoli wjechał do góry z różnymi przygodami i zaczęło się ustawianie motocykli na nierównym terenie, każdy zabezpieczył swój motor (podpierająć kijami żeby się nie przewróciły) i tak staliśmy tam nie wiedząc co dalej

pora była dość późna około 23.00 więc trzeba było decydować co i jak, do granicy z Rumunią było około 30 km

constantine z włóczykijem postanowili rozbić namiot i zostać w tym miejscu, ja Tusiek i viadro mieliśmy wątpliwości...


















chwilę jeszcze staliśmy i pada propozycja że można przy granicy znaleźć miejsce do spania więc ja byłem za Tusiek i viadro też ale consti i włóczykij powiedzieli stanowczo że zostają i koniec.
Z każdą minutą coraz więcej było wilgoci
Więc po ostrej wymianie zdań z dwóch stron ruszyliśmy w kierunku granicy z Rumunią, podczas wyjazdu ze ścierniska viadro przewrócił motor i złamał kierunkowskaz ale szybo ogarnęliśmy temat taśmą klejącą na parkingu, mieliśmy nadzieję że chłopaki słysząc co się dzieje jeszcze postanowią dołączyć i pojechać razem,ale zostali w namiocie.

Od tego momentu jechaliśmy w trójkę viadro Tusiek i ja.

Po przejechaniu kilkunastu kilometrów wjechaliśmy do Rumunii









cdn

[brzydal]

dramatyczne zwroty akcji to lobię, bravo chłopaki

[marco]

po przekroczeniu granicy jechaliśmy jeszcze jakieś 30-40 km i zatrzymaliśmy się w najbliższym zajeździe, było już ciemno więc
nie chcieliśmy jechać dalej


po przespanej nocy obudziła nas piękna pogoda jak się okazało za dnia okolica była widokowa i co najważniejsze drogi równe jak stół















zjedliśmy śniadanie i zabraliśmy się za pakowanie sprzętów















i ruszyliśmy, od tego momentu mieliśmy jeden kierunek Bâlea Lac na trasie 7C a kilometrów było jeszcze sporo do celu



























całego uroku krajobrazom dodawały białe chmurki na błękitnym niebie


















mijaliśmy też samochód który wiózł cały dobytek ze sobą








po drodze spotkałem Policjanta i zapytałem gdzie można wymienić walutę na leje, powiedział że najlepiej w banku więc ustaliliśmy że jedziemy do najbliższego miasta i robimy wymianę


















zaparkowaliśmy sprzęty koło budynku gdzie były cztery banki z różnym kursem, tam wymieniliśmy kasę.
Ja miałem małe przygody bo okazało się że 20 euro jest naderwane i pani w banku powiedziała że nie przyjmie waluty, ups sobie myślę no to w plecy
ale zaryzykowałem i poszedłem do banku obok z niższym kursem i wymienili mi bez problemu więc sytuacja była opanowana







i tak zaczęliśmy ponownie nawijać km w kierunku Transfogarskiej DN7C




















pogoda zaczęła się delikatnie zmieniać ale przez ostatnie parę tyś km już się przyzwyczajaliśmy ze deszcz to standard wpisany w jazdę, szczególnie w górzystym terenie




































po chwilowym deszczu zaczęło się przejaśniać,zatrzymaliśmy się gdzieś po drodze żeby zobaczyć i ustalić na mapie kolejny odcinek drogi.
niestety nawigacja wysiadła jeszcze na Ukrainie wiec od tamtego czasu jechałem na mapach. to oznaczało co jakiś czas przystanki żeby zaplanować odcinek.






tak dojechaliśmy do miejscowości Soveja gdzie na mapie był oznaczony dość długi kawałek ze droga może być nieprzejezdna częściowo ale podjęliśmy próbę przejechania
ten odcinek miał jakieś 30km z czego 15km było naprawdę off jeśli chodzi o drogę krajową na mapie.







w pewnym momencie dojechałem do znaku gdzie była informacja ze droga może być trudna i pojechałem dalej a chłopaki za mną, trochę się martwiłem o motor Tuśka z tą pękniętą ramą.
Zapytałem go czy jedziemy i powiedział stanowczo ze tak, ale jechał jako pierwszy żeby dopasować do niego tempo.




















im wyżej tym było lepiej...



























miejscami było trudno uwierzyć że jest gdzieś pod tą ziemią asfalt...







































na tej drodze Tusiek stwierdził że koniec z jego motorem i kupuje GSa że już wie po co taki motor się ma







po przejechaniu szczytu góry zjechaliśmy w dolinę i pokazała sie trochę lepsza droga






na tym skrzyżowaniu popełniliśmy błąd i zamiast jechać w prawo pojechaliśmy w lewo, jak się potem okazało po wielu przejechanych kilometrach
zrobiliśmy koło wokół pasma gór i tak w 6 godzin zrobiliśmy 140km przez górskie szczyty i kamieniste drogi.

Ale warto było bo widoki po drodze były super.








tu miało być w prawo



im więcej kręciliśmy potem km tym drogi stawały się lepsze
























po drodze zrobiliśmy jeszcze zakupy i Tusiek porozmawiał z panią gdzie można znaleźć jakiś nocleg ( do dziś nie wiem w jakim języku rozmawiali)
no i pojechaliśmy tam





na miejscu przy zastawionym stole ustalaliśmy kolejny dzień wyprawy, byliśmy już coraz bliżej DC7 naszego celu.























biesiadowaliśmy chyba do 3 rano i tak minął pierwszy dzień w Rumunii


CDN

[Artur570466]

ja chcę więcej

[marco]

poranny widok odsłonił miejsce gdzie zacumowaliśmy wieczorem okazało się że to bardzo fajna mjejscówa za 50 zeta nocleg ze śniadaniem i parkingiem pod dachem












po śniadaniu zabraliśmy maszyny i zaczęliśmy się pakować

















plan na dziś to Transfogaraska (Transfăgărășan) DN7C no to ruszamy























generalnie mijamy tylko jedno miasteczko i wieś po drodze












potem wjeżdżamy w tereny górzyste i tak już zostaje przez następne 300km, mijamy malutkie wioski drogami lokalnymi które mają dobre drogi






Rumunia tak jak Polska korzysta z dotacj EU ale mam wrażenie że drogi to im szybciej idą niż u nas ...




















zbliżamy się powoli w góry więc stajemy żeby coś zjeść i pyknąć kawę bo potem to nie wiadomo co może być










tu też postanowiłem ubrać podpinki bo pogoda na którą jechaliśmy nie wyglądała dobrze, nie wiem jak ale założyłem koszulkę z logo odwrotnie więc było trochę śmiechu






od tego przystanku poruszaliśmy się cały czas w kierunku gór,pogoda była w kratkę z minuty na minutę się zmieniała

jak padało to kilka minut a za chwilę słonce i ciepło więc jechaliśmy z nadzieją że wysoko w górach trafimy na pogodę chociaż tak nie wyglądało
ale na razie pogoda była więc do przodu...











gdzieś po drodze trafiliśmy na zaporę wodną która była pilnowana przez strażnika ale co tam pogadałem chwilę z gościem i mogliśmy porobić kilka zdjęć

































mijaliśmy też jezioro po drodze















oczywiście podczas jazdy złapał nas deszcz ale na szczęście tylko na chwilę














tereny były widokowe no to oczywiście foty musowo






















po drodze jeszcze trochę padało ale powoli pogoda wróciła znów z wielkim słońcem, i tak co rusz praliśmy kombinezony żeby później znów je suszyć
























pogoda była super i widoki również niczego sobie więc kolejna sesja foto poszła






























postanowiłem się dobrze ustawić do zdjęcia i ani się nie obejrzałem a traktor leżał spokojnie na boku ( w żaden sposób nie byłem go w stanie utrzymać moim udem)











po postawieniu dziada na koła pojechaliśmy dalej w kierunku DN7C






nawijając kilometry po jakimś czasie w oddali ukazały nam się wysokie góry i tam gdzieś była Transfogaraska


















po lekkim szaleństwie zrobiliśmy sobie foto z flagą MF i ruszyliśmy w kierunku gór











przejeżdżając kilkadziesiąt kilometrów dojechaliśmy do drogi gdzie po skręceniu w lewo wjechaliśmy na sam początek DN7C drogi Transfogaraskiej (Transfăgărășan)











jeszcze jakieś 140km i jesteśmy na słynnych zakrętach na szczycie, no to jedziemy DN7C do przodu







po drodze jezdnia wiele razy zmienia swoje oblicze, raz jest super a za chwilę czysty off, cel mamy jeden byle na szczyt i mamy nadzieję że da się wjechać bo oficjalnie droga jest zamknięta dla ruchu











dojechaliśmy właśnie do znaku który informuje ze na 104km droga jest zamknięta ale podejmujemy ryzyko i dajemy dalej



















jedziemy coraz dalej i wyżej
























w pewnym momencie mijamy tunel i po wyjechaniu ukazuje sie niesamowity widok jeziora


















mimo ryzyka że droga jest zamknięta jedziemy wciąż do góry, po drodze mijamy Hiszpana który zjeżdża w dól.

pierwsza myśl to taka ze droga jest zamknięta, ale chwilę z nim rozmawiamy i okazuje się że droga jest do przejechania tyle że na szczycie jest śnieg, lód i zerowa widoczność
mimo tego decydujemy jechać dalej






po kilku kilometrach dojechaliśmy do znaku gdzie jest informacja że wyżej nie można, lekki uśmiech i lecimy dalej i wyżej







od ego momentu zaczyna się już wspinaczka ku szczytowi DN7C














zakręt za zakrętem w oddali ostre szczyty wysokich gór














oczom ukazuje się widok jaki do tej pory oglądałem tylko na stronach www a teraz mogę sam tego doświadczać

dodatkowo pogoda o której mówił na dole Hiszpan jest skrajnie inna powietrze czyste i przejrzyste, więc jazda ku szczytom...































i cały czas pod górę a widoki nie do opisania




















po drodze stajemy przy zwałach śniegu żeby sobie zrobić zdjęcie i popatrzeć w dół na serpentyny które już za nami




























na koniec przybijam flagę MOTO-FAN do śniegu i pstryk foto







wciąż wspinamy się na szczyt



































w pewnym momencie po wyjechaniu z tunelu jesteśmy na samym szczycie DN7C











Widoku nie można w żaden sposób opisać słowami, tam trzeba być! a do tego sprzyja nam pogoda w tą niepogodę








Transfăgărășan ZDOBYTA !

yes yes yes !!!!































widoczność z góry na setki kilometrów a powietrze dodaje ostrości obrazu, jeszcze na dole myślałem że będą same chmury a tu taka niespodzianka















po chwili przypominam sobie że na szczycie jest kamera online wiec zadzwoniłem do brata który złapał nas wszystkich na zrzucie ekranu w swoim kompie

ustawiliśmy maszyny wyjąłem flagę i pstryk...


ja aparatem















a brat w domu komputerem










po chwili kręcenia się przed kamerą online link >>>> http://jurnalul.ro/webcam/balea-lac-tran...n-170.html


zaczęliśmy zjazd na dół






każdy powoli zjeżdżał ku dołowi i robił zdjęcia, w pewnym momencie usłyszałem jakieś wołanie więc wróciłem do góry a tam historia viadra

link >>>>>> http://moto-fan.pl/showthread.php?tid=830










na szczęście finał był bez kataklizmu ( mam nadzieję ze viadro już tak bardzo nie ufa podstawce pod stopkę )


viadro i Tusiek pojechali na dół kiedy ja walczyłem ze swoją stopką boczną,okazało się że się odkręciła i zgubiłem śrubę co w rezultacie spowodowało ze czujnik stopki gasił motocykl
no i zostałem sam na górze, po jakiś 30 minutach opanowałem sytuację taśmą klejącą i ruszyłam na dół.
zjeżdżałem ostatni z Transfogarskiej w lekkich ciemnościach nie wiedząc gdzie chłopaki pojechali.


'zamykałem' na klucz trasę




po przejechaniu 40km znaleźliśmy się na jedynej stacji po drodze, w miedzy czasie zaczęło nieźle padać z burzą














tak bardzo padało że postanowiliśmy nocować w motelu na przeciw statcji żeby nie jechać po nocach






zrobiliśmy zakupy na stacji i jak to w standardzie biesiada pokojowa była do późna...






oczywiście również planowanie kolejnego dnia


tak w miłej atmosferze minął kolejny dzień


CDN...

[Artur570466]

Oj piękną trasę i piękną pogodę mieliście

[TOM]

No pogoda jak na zamówienie. Czekam na dalszy przebieg zdarzeń